Bu gün
Sabah olamaz sanırken
Günün doğuşu selam verdi hüznüme
Terkederken avuçlarım
Simsiyah gecenin bitmeyen dualarını
Kuşlar penceremden seslenir bana
Tıklatırken camları
’Nerede kahvaltımız’ derken
Avuçlarımda tanelerini kabul ederken
Cemreler yayıldı yüzüme... gülümsedi gün

Sonra
Seyrederken gökyüzündeki mavileri
Mavilerle kucaklaşan bulutları
Bir şarkı seslendi ruhumun gül bahçesine
’Gelme bayram gelme gurbet ellere’
’Sarılacak babam, kardeşim mi kaldı’
’Bülbül konmaz oldu solan güllere’
’Kırılacak gülüm dalım mı kaldı’

Şimdi akşam
Koşar ruhumdaki ilhamlar şiire
Bahar gecesinin ay ışığında
Bir gözyaşı tufanının selinde
Hayalimdeki güllerin çiğ damlalarında
Mazimden günlere, geceye vardım
Üşümüş bir serçe ürkekliğinde
Sensiz... paramparça olmuş yüreğime
Özlemlerini sordum, yalnızlığımın yanıbaşında
Hüznümü limonlu çayımla paylaştım
Uzak bir düş oldu ansızın
Mazim, hayallerim, gözlerin

Ve... sonra
Gece yarılarının yalnızlığında
Sana yazmaya çalışırken sitem mektuplarımı
Takvim hala kış gibi karşımda
Koparamadığım yaprakları sırıtırken yüzüme
Oysa bahara merhaba diyecek
Belki birkaç haftaya leylaklar
Hayalim bu ya
Çıkıp geleceksin sanki
Karşımda sensin
Gözlerimde gözlerin
İnanmayacak bakışlarım buna
Hala rüyasındayım
Bu bitmeyen beklemelerimin
Sabahında bak yine
Seni beklerken
Bıkmadan, usanmadan

Gönlüm mü ? Sitem sahifesinde işte
Küsüp gitti mevsimlere
Her renk, renk renk acılar
Gözlerime
Gözyaşlarıma karışıp
Yenmiş, yenilmişim
Her sefer’imde
Senden gelmiş... sana doğru
Bu mektubumda

Günay Koçak

8 / 3 / 2025