ne zor şey hissetmek seni
her yanım kokuna bulanmışken
ama her zerremle senden uzak
böylesi acımasız bir gerçekti yaşamak..

önümde kurulmuş idam sehpaları
sokak sokak her yanım dar ağacı
ben yalnız seni istiyorum
uğruna olsa da binlerce infazım..

kelle koltukta acîb bir yaşam
her anı sürgün hasretine
ve tüm umudum tutunmuş nefretine
gaybaşina bir sille-i memat..

oysa tek bir kurşun değseydi alnıma o tetikten
bir anda olsaydı ecelim ellerinden
an be an çekmeseydim bu işkenceyi
çoktan teslim olurdum göz bebeklerine..

beni unutmandan ziyade bir anlık anımsaman
tek dileğim dönse o müthiş hatıran
olmuyor sabahım geçmiyor zaman
göster ay yüzünü karartma geceleri..

bu hazîn hikayede yanan sadece benim
görünsün nur yüzün tutuşsun ellerin
anla artık bu yürek yalnızca senin
kır inadını bu kalp senin evin..

bir metruk şehir gibiyim soğuk caddelerim
yaşam belirtisi yok gönül sokaklarımda
ey yardan öte sen yazıyorsun son anlarımda
kapatma kapılarını ver bana özgürlüğümü..