6
Yorum
32
Beğeni
5,0
Puan
383
Okunma
yakacak,
yanacak yok
bizden başka
soğuk iliklere nihayet
eğilip kendine
sararmak
toprağa küsen
güller ağlarmış
döke döke
dikenlerini
ahuzar bülbüle
sökülmez dil
hasret kuyusundan
sınırları ateşe verip
ellerine düşer
yangının
sürgün verir
eksik kemiğinden
son bir defa
sözün varmadığı
hani unutulan
ölüm evi mezar
çekilip ufuktan
kendi içime sığınsam
sığamaz keder bulutlarına
bu his
şu,
kalbin çınlamaları da
yurt olmasa
ne arzu
ne de tutku
çeken içine
aşılmış dağ yorgunluğu
kırılıp dökülmüşüm
ne alı ne de moru
kimse kimseyi sevmiyor
Sude Nur Haylazca
(Vaha Sahra)
5.0
100% (13)