Aralarda
Dalıp giderim
O mahzenlerine
Nice yıllanmış
Boşluğuyla
Varından
Yokluğuna
Ve değin
İzlerine

Altını çizmişcesine
“İlla
Ölmeli miydik
Uyanmak
İçin”

Öyle bir namluyu
Doğrultmuş ki
Öyle menziline
Dilsiz bir mekandan
Sözsüz bir zamana

Defalarca
Bir ton şey paylaşsa
Da
Bir bilse dolandırmadan
Yazabilmeyi
Yorumlayabilmeyi
Bu dilim, tarzım
Beceremez de
Belki defalarca okusa
Defalarca
Bulur da
Kalbinin seslerini
Gerçekte
Hiç duyamamış olsa da


Belki de çok uzaklardan
Öncelerden de başlasa
Receiver mı gerek
Çözümlemeye
Her bir kadehinde
Yudumunda

Affet ne olur
Gizlice
Sızdım
O tellerinden aşıp
O duvarlarından süzülüp
Adım atarcasına
Topraklarına
Zindanlarına
Belki yamalı bir firarice
Bir sararmış sarmaşık gibi
Biraz yırtık pırtık
Kamuflajlı
Bir deli çalılık gibi
Hasretten
O tozlu raflarından
Nefeslendim de
İçtim dizelerini


Nasıl da çekiyor kokusu
Bir bilsen
Nasıl da
Kurulmuş köşelerinde
O monoton açılarından
Jantilerine
Issız ve keşişimlerini
Anımsata anımsata

Ezelden
Öyle ötesine sesleniyor
Ki notaları
İster bir fısıltı kadar sakin
İster bir fırtına kadar estirikli
Bir o kadar deriden
Yakalarcasına
Bir o kadar
Tutulmaz
Göğe saçılır simleri

Ve ne kadar titrerse
Titretsin
Ne kadar uzaklara
Serpili

Bir yaprak gibi
Çiselese
Bir boncuk kadar
Damlasa
Lütfu

Öylece dimdik
Ne dağılır mürekkebi
Ne yıkılır endamı
Tavırları
Kale’minin

Öylece emin
Müstesna
Kendini bilen
K’âğıtları
Yüreğinin….