Gölgesi varlığından ötürü bulunuyorsa
Ve varsa sevgiye öykünüş, dokunuş
İnatlaşmaksa hayat gecenin biteceğine
Güne doyumsuzca uzanmak değil midir
Ta yürekten bir "hayat" dedirirken hissiyat,
Dalgaların kıyılara vuruşundaki coşkuya
Onun üzerinde seyreden teknenin rüzgâra
Dümene yöne verişte usta da bir kaptana
Kabuğunu henüz kırmış serçenin beslenmeye
Toprakla buluşmuş tohumun neme, ısıya
Harala gürele gayretlerin koca bir alkışa,
Usta oyunculuğun yankılanışında sahneye
Derince duygu ve düşünüşlerin kâğıda, kaleme
Buğulu kokuyla sabahı müjdeleyen ekmeğin
Fırına, ustaya, emeğe, özveriye ihtiyacı var.

Anlam katarken sesiyle, duruş, bakışında
Mezarı andırır gibi anlamsız bir okulun
Kazanması için değeri ve sıradanlıktan çıkarak
Öğretmene, öğrenciye, tahtaya ihtiyacı var.

Sılayı her dönüşünde bize bize getiren
Özlemleri dindirecek otobüslerin, trenin
Süzülerek son hız semada mesafe kateden
Uçağın yolcuya, taşıtın emektar şoföre
Umuda çıkan yolcuya, kıvrılımlı yollara
Yollarınsa birleştirirken gönülleri, arzuya
Kavuşmanın, biteviye özlemlerin ilhamına
Almak için kalemi eline şairin, ozanın
Bilgiye, ilhama, edebe, emeğe ihtiyacı var.

Öksüzlüğün içinde savrulanın şefkatli ele
Bunalımlardan çıkışta pek esaslı dostlara
Varlıkça zenginliklerin kardeşçe paylaşımına
Notaları o tılsımlı ezgilerle duygulara taşıyarak
Dillerde pelesenk eden, kulakların pasını açan
Gönle ilâç gibi gelecek notaların bestekâra
Duyguların yankılanışındaki tele dokunan
Ritm sazla bu akışa ışık tutan enstürmana
Onu ustalıkla, sevgiyle icra eden üstada
Ve bu emeklerin eserini takdirde size, bize
Yorumuyla esere can katan sanatkâra ihtiyacı var.

En güçlü de olsak yok mu bir mahzun yanımız
Her şeye yetebilir miyiz, yoksa zavallı mıyız
Bizi bir adım ötelere taşıyan, hedeflere koşuşan
Değerken damlaları yağmurun gökkuşağı arayan
Yıldızlarını sayarken semanın bitimsiz gizeminde
Dolunayın ışığında tarifsiz bir hazları yaşayan
Muhabbetinde bir dost meclisinin esintisini
En güzel ses annelerin adımızı zikredişini
Ve alınca ellerin arasına çaresizce şu başı
Biz bozlağın, barağın tüyleri diken diken edişini
Sesleriyle neşe katarken çocukların parklara
Süslerken rengârenk uçurtmaların gökte salınımına
Kalabilir mi hiç kayıtsız, bebeklerin içli ağlayışına…

Ne uzanan dostça eli yadsıyabiliriz aleni
Ne de ses rengiyle, yorumuyla idol efsaneleri.
Hayata bir şekilde anlamı veren, zanaatı
Sıra dışı bakışılarla alkışanacak bir keşfi, icâdı
Bizi bu günlerin zemininin hamisi kılan ecdadı
Onlara destansı gücünü, ivmeyi katan o imanı
Yarınlara uzanabilmeye iten sevgiler yumağını
Hasretten öte umutlarla bekleyenler olmadık mı
Sönmedi içimizde yarınlara, şu biteviye bekleyiş
Hayat, farkında olmaksızın inceden bir serzeniş.

İlhamsız yola düşenler uzaktılar elbette hedefe
Onca yoksunluğa karşın umutlar var beslemeye
Bir günün doğumunda nelerdir onunla yükselen
Ve gecenin karamsarlığı alınır ahestece üzerimizden
Yeter ki içimizdeki o ışık hep yansın, odur kâr
Ağacın torağa, suya, güneşe; asık yüzün gülüşe
Dalgalansın diye semada al bayrak, tatlı esişe
Tertemiz bir sayfa açarken kış, karlara tane tane
Okuma hazzı duyan okura, şiire meyil vermişe
Akmasın diye acılardan gözden yaşların, teselliye
Vurmak için yollara kaybolurcasına ötelerde
Bir değil, binlerce kez okunacak öykülere
İvmesini bulduğunda arınmak için tozlarından
Yepyeni ufuklara yönelişin iradesindeki azme
İnsanların dolu dolu yaşamaya ihtiyacı var…

Oğuzhan KÜLTE