YARALANMAYA GÖR

Bir kez yaralanmaya görsün insan
Yüreği ayrı dili ayrı
Konuşanlardan kaçar köşe bucak
Ardına bakmadan.!!
En çok güvendiklerinin
Sevdiklerinin yanında
Yanlız kalsın bir kere
Düşerken uzanacak bir el ararsın
Sevdikleri iter uçurumun kenarından
Sonra susar
Ne söylenecek söz kalır
Nede sevecek bir kalp.!!!

Bir kez yaralanmaya görsün insan
Bir kez yolcu etsin canını canından
Ondan sonra hiç bir acı öldürmez
Eğer ölmediyse
Hiç bir şey şaşırtmaz
Hiç bir ihanet yıkamaz onu .!!

Çünkü öğrenir artık
Kimsenin onu iyi edemeyeceğini
Hiç kimsenin ama hiç kimsenin
O en çok gizlediği yarayı
Kanatmadan gitmeyeceğini
Yani birbirini taklit eder artık acılar
Farklı peronlardan
Hep aynı sevgiliyi uğurlar
Farklı zamanlarda
Ve ona hep aynı sızı kalır


Bir kez yaralanmaya görsün insan
İnanmaz güvenmez artık
Hiç kimseye,
Bir kez yaralanmaya görsün
Ve bir daha hiç kimsenin
Dizlerine düşmez yüzü
Bir daha hiç kimsenin kokusunu
Çekmez içine.!
Bir daha hiç kimsenin yüzünü asmaz gök yüzüne.!
Bir daha sığınmaz kimsenin gözlerine
Dudağının kenarında hep aynı hüznü gülümser.!!


Dedim ya bir kez yaralanmaya görsün insan,
Ve bir daha hiç sormaz neden diye
Bir kez yaralanmaya görsün insan
Öyle güzel gülümser ki
İçinde ki depremlere gömer kendini
Sen görmeden.!!

Şiir Cemre yaman