Rüzgâra savurdular umutları

Gökyüzüne çizilmiş düşleri

Sulara karışan şarkıları

Güzel ne varsa çaldılar



Yalnızlığa sürdüler sokakları

Ellerimizden aldılar gülüşleri

Gecelere bıraktılar korkuları

Güzel ne varsa dağıttılar



Gökkuşağını böldüler renklere

Denizleri suskun kıldılar

Maviyi griye boyadılar

Sesleri susturup, yankıyı unuttular



Gözyaşı döktü yıldızlar geceye

Kırdılar sevdanın kanatlarını

Savurdular rüzgâra şiirleri

Aşkın tomurcuklarını kopardılar



Bir çocuk ağladı sessizce

Dönemedi eski baharına

Yitip gitti masal diyarları

Bir çocuğun düşlerini yarım bıraktılar



Gölgeler düştü aynalara

Bulutlar yüklendi hüzünleri

Çiçeklerin dilini unutturdular

Düşlerimizi taşlara vurdular



Bir duvar yazısı silindi

Anlamı kaldı yarına

Güzel ne varsa, bir bir yok ettiler

Güneşin rengini soldurdular



Düşlerimizi savurduk rüzgâra

Belki bir tohum düşer toprağa

Belki bir çiçek açar yeniden

Bir çocuğun avuçlarında




sevay