Bir kuş kabrinde saklı
Bilinmezin hicreti
Doğaüstü bir kuram iken yaşamak
Doğadan sökün eden yaprak yaprak
Unutulmuşluğum ne ki?
Kurutulmuşluğum iki yaprak arası defin töreni
Mezarım iken defter sayfaları
Bir içtima iken kitabın yanık duvarları
Hicrinde sözcüklerin
Münferit bir heceden çıkıp da yola
Terk edilmişliğin de yok iken ötesi

Hırpalanmış bir beden bir ruh
Deryalar aşılası o güruh
Göğün hazzı
Sözcüklerin hası
Haiz olduğum ne ki?
Hicabında ömrün
Takvası dünün
Tahayyül edebildiğimden öte
Teşrif eden yeni gün
Hüzünlü bir milat
Coşkulu nehrin kıvrımlarında saf tutan
Her hece her damla her dalga
Deniz ve kara kavuşmuşken birbirine
Kurumuş dere yatakları dahi gelir aşka
O rahmettir ki Rabbin bahşettiği
Yağmurun tek zerresi dahi yeter
Yatıya kalan hüznün indinde…

Matbu bir renk olmayı dilemezdim asla
Metruk hanelerin yıkık duvarlarında asılı
Bir tablodan da öte
İçimin dinmez hengâmesinden sökün ederken
Benim gibi yaralı bir kalbe
Ve işte yamadığım sözcüklerden dikilesi
Bir kale misali
Kalem ise bozdur bozdur harca
Tükenmek bilmeyen bir temenni
Ve sevgi seli misali

Ve işte bonkörce sevdiğim
Ve yazdığım yandaşım iken renkler
Belki de ansızın vuku bulacak mucizeler
Nasıl ki çevreleyen bir sevgi selidir
Gaipten gelen coşkuma eşlik eden
Elbet tevafuk bildiğim
Elbet tevazu yüklü menzilimde
Dinmeyen bir esinti
Yıkılmayan cesaretimle metanetimle
Beni benden eden dünlerin değil
Artık günlerin ve kaderin huzurunda
Eğildiğim kadar da tüm duygular başım gözüm üstüne…

Önce bir düş gördüğümü sandım ezeli hüznün arbedesinde
Sonramla müşküle düşüp ölümle sınandığım
Yıkık kalpler kulesinde

Ruhsa patır patır dökülen bir avuç külden
Medet umduğum
Gül mizaçlı benliğimden
Sökün edip sonsuzluk denen deryada savrulduğum
Bir ümit
Bir de ak bulut
Renginden ziyade vakıf olunası o dirayet