0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
185
Okunma
asansör
Olur da bir gün anlarsan beni,
Ben gitmiş olacağım.
İşaret parmağım yukarıda,
Mezarıma izdüşümü ruhumla
Hatırla...
Söylemem gerekenleri söylemek,
Bir yarayı kanatmaktan başka işe yaramazdı.
Göğsümdeki ağrı, çıkamayan sesim,
Ciğerlerimi parçalayan bir sızıydı.
Hangimiz duyuldu ki, hangimiz görüldü?
Bir rüyaya ağıt yakmaktı bizimkisi,
Ateşe can vermekti,
Ateşten geçmek, acıya gülümsemekti.
Sessiz gözyaşlarıydı,
Güneşli günlerde gördüğümüz o kelebek.
Şimdi metal sesleri arasında,
Bozuk bir asansörde bir ileri, bir geri
Kapıları ağrılarıma kilitli,
Belki bir değil, binlercesi...
O asansör sendin, sana hiç güvenmedim.
---
