Bu sana son sesim son seslenişim.
Umut zerresiyle son beslenişim.
Belki hasretine son hislenişim.
Bir garip meçhule yola revanım.

Biliyorum artık ne gün doğacak.
Ne de kara bahtım zerre ağacak.
Sensizlik gün gelip ruhum boğacak.
Bir Yaren aşkına derdi revanım.

Metin ol sakın ha kendini üzme.
Ola ki hüzünlenip dudağın büzme.
Yazık kirpiğinden gözyaşın süzme.
Umutsuz sevdaya bahtı revanım.

Dillerim tutulmuş, sazım sitemli.
Maziye kitlenmiş gözlerim nemli
Bana senden gayrı yoktur önemli
Unutma sakına canı revanım.

Derler idi her dem aşk bir azaptır.
Hasretine düşüp yanmak gazaptır.
Ardına yüreğim viran haraptır.
Bu makûs kadere ruhi revanım.

Şu koca âlemde bir yalnız bendim.
Sandım senin ile bahtımı yendim.
Şimdi gel gör meczup biçare dendim.
Ebedi sönmeyen nâra revanım.

YUSUFOĞLU der ki susar sinerim.
Belki yağmur gibi yağar dinerim.
Beyazlar giyerim kabre inerim.
Ecel şerbetine kana revanım.

Yusufoğlu