Attar’a

Kasım günlerinin son demi
İlyas mavi hazırdır Hızır yeşil elbisesi
Yaşam rakamlara azım sayarak bakar
Tepişir dünya üzerinde filler
Ruhun ağırlığı Yirmibir gram derler

Esmer günleri ez bineğinle
Bileklerim nehir taşkınına el etmez
İçine eğil yeşertmek için dışındakini yok et kini
Hesabı kuldan fazlası sorar söylediler

Taranmış yarınlara elim gitmez
İmkanın varken yok et varlık elbiseni
Yoğ iken neydik küfesinde hiçliğin
Kanını taşıyorum göğüs cebimde
Duymak bilmeyen bir kadın nefesi
Kafesinden tıkırtılar süz bahar sessizliği giyin
Bildim görenler kışın gürültüsüne uyandı


Dingin bir göl seyrelttim gözlerinin deminde
Erbain sonuydu yazılmaya başladı suyun sureti tenime
Cemreler düşer ardın sıra yeşerttiğin bağlardan
Mikail geldi İsrafil misafir
Harabede baykuş gülistanda bülbül öter öğrendim