Eyyy... Mabedine mahrem dediğim güzel,
Neydin de divan-e’yledin.
Gönlümün köhnesi yangın yeri,
Derdin ile bedbaht eyledin.

Tüm ahuzarımı bırakıp geldim sana
Ferasetinle kabul eyle dünyana
Nirengi taşları ile ördüğüm gönül atlasını
Kavuştur feryadımla

Gönlünün minberinde ben olayım yar
Duraksatma ayn ile eşkimi
Mavzerin olayım kabzanda yar
Sükutunun en derinine sakla beni

Tükendiğin noktada alevlensin yeniden
Bir mercek kıvılcımıyla yak beni
Doğsun güneş yüzüme sürünen ellerinden
Virane gönül şelalesinden ak beni

Bir rüzgar esintisinde gezineyim çehreni
Umut etsin deli yürek dokunsun beni
Yağmurun her damlasına saklayayım seni
Saçlarımdan ellerime ıslatsın bedenimi

Mabediyle mahrem olduğum yar
Bütünlüğümü derdest eyleyen yar
Günüme doğan afitap refikam
Göğsüme kurşun bırakan yar

Senden gelsin dert bir çayın deminde
Yıksın sel çağlasın sular kalayım en derinde
Bekledim mi bilmem karlar üstünde
Servi servi düştün üzerime