Ey halkım, ey uykudaki vicdanlar!
Duvarlar çatırdıyor, temel sarsılıyor,
İhanet içimizde, düzen çürüyor,
Bir avuç hırsız servet içinde,
Bir millet açlıkla boğuşuyor...

Hani adalet, hani hak, hani hukuk?
Mazlumlar susmuş, zalimler tok,
Liyakat ölmüş, hırsızlar başköşede,
Halkı ezenler saltanat peşinde...

Bir zamanlar emekle yükselenler,
Şimdi torpille makama oturanlar,
Alnının teriyle çalışan garipler,
Olanları seyrediyorlar ancak...

Kim bilirse bilsin, kim çalışırsa çalışsın,
Önemli olan tek şey tanıdık olmak,
Bilgisiz bir adam yükselirken,
Bilgili olan dışlanıp suç makinesi görülüyor...

Evlatlar işsiz, babalar çaresiz,
Hak eden değil, tanıyan kazanır,
Alın teri mi, sadakat mi kıymetli?
Sorma, bilirsin: "Biat eden" makbul kişi...

Devlet dediğin ehil ellere teslim edilir,
Şimdi liyakat yerle bir, makamlar kirlenmiş,
Ülke ehliyetsizlerin ellerinde level atlamış,
Ve bu düzenin faturasını hepimize kesiyorlar...

Ey halkım, ey suskun yürekler,
Hukuk kalmamış, adalet ölmüş,
Güçlü olan haklı, zayıf olan suçlu,
Hakkını arayan, susturulmuş...

Suç işleyenler affedilirken,
Ekmek çalan yargılanıyor,
Zenginin haramı aklanıyor,
Fakirin sesi bastırılıyor...

Hangi mahkeme, hangi hâkim,
Gerçekten adalet dağıtıyor?
Hangi karar, hangi yasa,
Güçlüye dokunuyor?

Ey vicdan sahipleri, kalkın ayağa,
Sessizlik suça ortak olmak değil mi?
Görmezden gelmek ihanete eş,
Susmak, zulme onay vermek değil mi?

Eskiden paylaşırdı insanlar,
Komşusu açken tok yatan ayıplanırdı,
Şimdi kimse dönüp bakmıyor bile,
İnsanlık, menfaat uğruna satılmış...

Saygı kayboldu, nezaket unutuldu,
Göz göze gelmekten korkuyor insanlar,
Herkes birbirinden kuşkulu,
Kimse kimseye güvenmiyor artık...

Gençler umutsuz, yaşlılar yorgun,
Herkes suskun, herkes kırgın,
Geleceğe umutla bakamıyoruz,
Çünkü sistem güven vermiyor...

Aile dağıldı, dostluk satıldı,
Güçlüye yarananlar baş tacı edildi,
Sadakat, para ile ölçülür oldu,
Ve biz, bu çürümeye seyirci kalıyoruz...

Sadece ekmek değil mesele,
Sadece para değil bu kavga,
Daha derinde bir yara var,
Kokuşmuşluk her yere yayılıyor...

Lüks içinde yaşayanlar,
Milletin alın terini sömürüyor,
Birileri sefalet içinde,
Ama kimse bunu görmüyor...

Gözümüzü açalım ey halkım!
Düzenin çürüdüğünü görelim,
Bugün susarsak yarın,
Konuşacak gücümüz de tükeniyor...

Zaman az, vaktimiz dar,
Uyan ey millet, ses ver!
Bu düzeni böyle kabul etme,
Hakkını çalanlara, suskun kalma!

Adaleti yeniden inşa et,
Liyakati başa koy,
Vicdanı tekrar uyandır,
Bu ülkeyi küllerinden doğur!

Eğer şimdi kapanırsak içimize,
Eğer şimdi haykırmazsak hakikati,
Bu çöküş, hepimizi içine çekecek,
Ve geri dönüşü olmayacak bir felaket getirecek...

Kalkın, ses verin, susmayın!
Çünkü tarih, susanları değil, yiğitleri yazar!

Bahadır Hataylı/01.02.2025/Sancaktepe/İST