Senin olduğun uzak şehirlerde,
Nasıl süzülür kuşlar göğün derinliklerinde?
Adımların hangi taşlara dokunur?
Ve hangi dallar tutar ellerini sarılınca?

Nasıl olur ki akşamüstleri,
Gökyüzü seni anlatır mı?
Kokularını taşır mı rüzgar uzak sokaklardan?
Bir serinlik gelip dokunur mu kalplere aradan?

Yüzüne nasıl değer güneş?
Hangi vadide bir bulut, serin esen heves?
Gözlerin anlatır mı beni gizlice,
Bir bahar türküsü gibi tatlı ve sessizce?

Gözlerin fenerli bayram yeri,
Hangi meydanda şenlenir sevgilerin çiçekleri?
Hangi çocuk güler en masum haliyle?
Ve hangi rüya başlar seninle?

Ucu yanık kokulu sevdalardan,
Bir mısra bıraktım eski hatıralardan.
Küllerinden yükselen o eski özlemlerle,
Anlatmaya çalıştım seni hecelerle.

Kirlenmemiş masallar anlattım,
Her satırına seni ekledim, seni kattım.
Bu masallar yalan değildi, bilirsin,
Hayalimde büyüyen bir gerçeksin.

Bütün çocuklar inandı,
Gözlerinde yıldızlar dans etti, kanatlandı.
Masalların içine birer güneş doğdu,
Ve senin adınla sevda yol buldu.

Ellerimle kurduğum şehirlerde,
Her sokakta bir sevda, seninle doldu yerde.
Adınla yeşeren bahçeler açtı,
Rüyalarıma girdi, ruhuma taşındı.

Senin olduğun uzak şehirlerde,
Yaz akşamları usulca sokulur yüreklere.
Denizler dile gelir dalgaların sesiyle,
Ve bir yıldız düşer gönlüme, sevdalı nefesiyle.

Hangi saatte uyanır sensizlik,
Hangi renkle boyanır bu hasretlik?
Seninle dolu her sokakta,
Beni sarar sonsuz senli sevda.

İşte böyle sevgilim, her satır bir çağrı,
Her kelime bir adım, kararlı, ama sana doğru.
Uzak şehirler kalmasın artık uzak,
Sen yeter ki gel, her yer olur sonsuz bir bahar.