sabahın ilk ışıklarında görülür ince ince hüzmelerin
şafak sökerken iyice daralır göğsüm
hilafsız ve yalansız ben yalnız seni sevdim
senin için döktüm gözyaşlarımı
kefenimi uğruna giydim..

fakat artık yırtıldı deli gömleği
direnmek mümkün değil olanlara
galiba abarttım seni sevmeyi
kendime mahzun bir hayat seçtim..

hissediyor musun yakarışlarımı ey yâr!
sızlayan yarama değer mi nefesin
ya bir gün ağlar mısın benim için
tek bir damla göz yaşı döker misin?
yangınıma yetişip söndürür müsün hatrım için?

hayır henüz yazmadım o en güzel şiiri
hâlâ sevgini hak etmedim
güzel seven adamlar üzülürmüş meğer
direnmek beyhudeymiş tüm olanlara
kahve gözlerine bakıp ağlayamazmışım
güldüremezmişim seni yerli yersiz şakalarımla..

sende bir şey var fakat tanımı mümkün değil
uzaklaştıkça sevdana çekiyor beni
yüzlerce kafiye oluyor ama tükenmiyorsun
sen benim gizli ve nazlı hazinemsin
umarım kimseler bilmesin tebessümünü
o güzel gözlerine başka kimse bakmasın
yedi gök yere insin denizler dalgalansın
ahh o sevdan bana kalsın
yüreğim cehenneminde yansın
her hüceyratım tutuklansın
anlarım ki sen varsın diye yanıyor bedenim
aşkından kızgın demirler göğsüme saplansın
ismini söylemek yasaklansın yeryüzünde
tüm kadınlar sana imrenerek hayıflansın
sen ebed ezel ilk ve son davamsın
bitmesin bu şarkı dillerde yankılansın
sen varsın iki gözüm sen varsın
sen varsın iki gözüm sen varsın
sen varsın iki gözüm sen varsın
evel ahir ilk ve son davamsın..