her biri bir dağdı savaşta,
onlara çarpan, onlarla çarpışanlara
savaş meydanında ne gördün diye sor
düşmanlara sor onları
bedire sor
sor çöl kumlarına
kesin sonuç alışta
zaferde onlar mı üstündü
yoksa heba olup gidenler mi

kıpkırmızı çıkaranlardı kapkara vücutlara sokup
yıldırımdan da çabuk ak çelik kılıçları
onlar sanki katip
süngüler de kalemleriydi
vücutlarda bir tek harfi bile
noktasız bırakmadılar

silahla donanmış
ve yüzlerinden tanınırlardı
seçilirken ilk bakışta
nasıl hemen seçilirse
ağaçlar içinde gül ağacı
her biri silahlarıyla gonca gül gibiydi

zafer rüzgarları
armağan ederdi kokularını
dağlarda fışkıran çamlar gibi
birden zuhur ederlerdi atlar üstünde
yüreklerin, bileklerin sağlamlığı
dimdik tutardı onları

kalpleri, dudakları uçukladı korkudan
ebu cehil ordusunun
ayıramaz oldular kahramanı koyundan
kardan karanlığı
kargadan kartalı
onlara rastlayan aslan bile uslanırdı
beraberlerindeydi peygamberin zaferi
ve duası

kanatlarını gerdi ümmet üstüne
geceleri ışıttı aydınlığı
onu över överim
yorulmam ve usanmam

ah etmişim
harcamışım kendimi bir ömür boyu
bir ömür boyu, toplamış, devşirmişim
suç ve pişmanlıkları
dönmüş değilim ona verdiğim sözden
onun için kopar gönlümün bağı

söz vermişti kurtaracaktı adıyla çağrılanı
ve beni adımla çağıracak
ve insanlık içinde kim olabilir
ondan çok sözünde duranı
yarın hesap gününde
tutacak o elimden

haşa o
mahrum etmez yardımından isteyeni
kendine sığınanı
onu övme yoluna koyulduğum günden beri
o oldu benim için koruyucular koruyucusu
kurtarıcılar kurtarıcısı
gözüm yok
bu dünyanın parasında pulunda
zerresinde

kimsenin kurtulamadığı vakit
elini uzatıp tutacak beni
insanların en iyisi
en üstünü
Allah’ın resulü


redfer