İster eğril, ister doğrul, sürüyor hayat
Ayarsızlık nedeniyle yaşanır gam kasavet
Alma sırtına onca yükü, taşı kendini
Keşke herkes bilse idi malum haddini

Güneşi karartacaklar, haydi yapsınlar
Karanlığın içinde savrulup dursunlar
Yak kendine bir mum, çıkışa gider
Gereksiz onca hezeyan ömrü törpüler.

Safın belli değil miydi, üzülme sakın
Her fırsatta iyiliğe ak akın akın
Olmazlara takılma ha, olura bakın
Bir kaç nefeslik şu ömrü, şerlerden sakın.

Özene bezene yap ki iz kalsın senden
Söylemlerin gönle değsin, bu gelir elden
Kırılmışsa da kanadın, dönme geriye
Bir sözün vardı ta dünden, hem ebediye
Işığa giden yollarda bitmez engeller
Her çirkinliği bir zıddı elbet dengeler.

Al ilhamı şarkılardan, notalar senin
Ezgiler dilde pelesenk, sana vitamin
Renklerini tut sıkıca, heves verenin
Dağıt kara bulutları, açılsın hava
Güneşe uzan düşlerle rüzgârın essin.

Sanmasınlar dik aşılmaz, yollarsa bitmez
İçindeki ateş büyük, sevgin tükenmez
İster yaz tükensin kalem, dilersen de çiz
Bir gölgen vardı ya halen davan canlıdır
Değerlerine yaslan hep, onlar kârlıdır.

Teknesi de kırık olsa, sesi verir saz
Tınılarında bir incelik tarifsizce haz
Mesele bakışta dostum ve gayret biraz
Gönle düşmesin ha sakın donduran ayaz.

Bir teselli bulmak için sebep ne de çok
Sitemlerle savrulmaya var mıdır gerek?
İnsanın içinde yaşar melek, engerek
Kanatlar olmasa bile uçmaktır erek.

Oğuzhan KÜLTE