Çaresizliğe kapılmadan üretmekti gayretim
Bilmem hangi çiçeği görmemiş, pas geçmişim
Ve yürünen her adım olsun isterken renkli
Anlıyorum ki öylesine bir savruluşla yastayım
Görüntüm dik dursa da içte kurumuş bağım
Ne yaptımsa olmamış, yaralanmış sol yanım.

Şu dili kullanan özneler mi merhametsiz
Yoksa bende mi var hassasiyet çok gereksiz
Belki sayısızca nedendendir yahut nedensiz
Pas tutmuş bir yürekle nefeslenirim, kimsesiz
Her adımı inançla atmaya çalışsam da kanarım
Şu saatten sonra kapanmışsa gözden gönülden
Bir kıvılcım olsun diye ümitle hep beklerken
Ölmeden ölmek denenin tam da ortasındayım
Şifa kabul etmez halde, matemdedir son yanım.

Bir şarkı tesellisiyle gezmektedir şu deli akıl
Amaçsızca uğraşı, beklentiler belki son fasıl
Haberin olmadan yaşa, sen de yokmuş insaf
Kendine yontmakla kalakalmışsın ne tuhaf
Çoktan biz denenleri itmişsin tersiyle elinin
Bugünlere gelişteki kökün sahibi de değildin
Ve kalan ömrün son demlerinde bir hicazlı
Arada gidip gelir gençliğin rüzgarı, ihtiraslı…

Yorulma, savrulmalar zor değildi, hepsini aştım
Bir beni anlatamadım yıllarca buna şaştım
Dört dörtlük notanın kararlı vuruşundayım
En tizindeyim sesin ve bakmışsın ki bamdayım
Kelimelerin anlamca yıprandığı yaprakta
En ustaca dizeleri yazmakta şair aciz kalmakta
Sökün edilmiş gönülle ortada hep bir başına
Yağmurun damlalarıyla, yanakta göz yaşındayım
Karın süzülen tanelerinde binbir formdayım
Ellerin, kollarım, tüm kaslarım cevval de olsa
Sol yandan ezilmişim ya, hep o yüzden yastayım.

Oğuzhan KÜLTE