Şimdiye kadar vermemiştir istenen rengi
Belki de kendine özgüdür türküsü gecenin
Her nasılsa izbelerden kurtuluş gönlün isteği
Ve yitirmeksizin umudu o güzel günler için
Seyrine doyum olmayan güle değmez mi?

Bırak yorulsun alabildiğine beden, dinlenir
Yıpransın giysiler, solsun renkleri öylece
Deformasyondan tamir edilmez olsun her şey
Pişmanlığa dokunmasın yeter, sabırsa bilenir
Efsunlu akşamın grup vakti keyfine yetmez mi?

Kalemler tükenmelidir bu yolda, ağrımalıdır diz
Bir benim şarkım değil dildeki ortaksınız siz
Açılışı ne muhteşem olur yepyeni başlangıçsa
Ona giden yollarda sarsılmaz iradeler, inanç
Belki de insanlarda saklıdır bir kuytuda amaç
Terden sonra içilen keyfiyette, közde çaylar
Vagonun penceresinden geçsin, türlü manzaralar.

Hesabı yapılır mı dostluğun, muhabbetlerin
Bükülerek akan ırmak, çay ve billur renkte dereler
Akıp gelsin içten içe yanık sesle, öykülü türkülerin
Her dokunuşunda perdeden kopsun içerden
Maziye günü katsın istenmez mi ta yürekten.
İşte öyle anlar yaşatır gün gelir de bekleyeni
Şimdi isyan etmelerin, sitemlerin de nedeni
Hep tutunamamaktan değil mi bir mesneti?

Sayılamayacak kadar neden varken nefeslenmeye
Nedendir türlü şerde yitip savrulmalar, ne diye
Geç bile olsa başlamak yol almaktır, durmak yok
Oturduğumuz yerde zamanı tüketmek anlamsız
Sözü özne kılıp yan gelip yatanlar ne de çok
Oysa birikir de birikir noktalar olurlar doğru
Yüründükçe yaklaşır hedefler, dağılır sisler
Belli belirsiz olsa da artmaktadır ümide teselli.

Bırak şu darlığı alabildiğine büyüsün mekan
Koyma düşlerine kota, düşüncelere ver can
İlle de her seferinde kazanmak değildir gaye
Sindirmeli her zeminden iklimi, büyük zenginlik
Bizi bizden eden amansız hastalık tedirginlik.

Bir küçücük kıvılcımla başlamaz mı devasa ateş
Önemsiz gibi görünen adımlar bence değerli
Mimarisiyle göz kamaştıran yol, köprü, camiler
Sadece bir kazmanın toprağa temasıyla tarihler
Bizim tarihimizin öznesi bizken, bulmalıdır ivmeyi
Giderek büyüyen onca ;güne, haftaya, yıla değmez mi?

Oğuzhan KÜLTE