Susuzum, damağımda yorgun atlar kişniyor
Mahzunum, nazarından mahrum gönlümün eliyorum külünü

Motifsiz cümleler gibi sarhoşum
Başına buyruk takılıyorum dizelerde
Dizlerinin cennetinde buluyorum kendimi
Esrarlı gözlerinde yıkılıyorum
Yıkılmış gönüller figanımdan tanıyor beni
Hangi kalple buluşsam bozgun yiyor
Uçuk atıyor goncaları
Detone şarkılar gibi çiğneniyorum hunharca
Morfin yemiş akşamların zulasında filizleniyorum
Yıldızlar saçıyor ay parçası şiirler doğuruyorum
Usturupsuz hislerin şavkında sönüyorum
Çürüyor gökten düşen elmaları mutlu masalların
Kan kırmızı masalardan mecnun olup dönüyorum

Şivan düşmüş yüreklerin sahilinde topluyorum gölgemi
Kucağımda öksüz büyüyen umutlarımla
Göğsümün ateşinde gam demliyorum
Tütün basıyorum dudaklarıma
Dilimdeki acı tadın mimarı oluyorsun
Anılarımın ahengini bozuyor saçların
Ve meydan okuyor gözlerin
Mihrabı yıkılan ruhuma

Bileklerimi döven kan dalgalarında arıyorum seni
Yahut heybemde duran geçmiş zaman tebessümlerimde
Sonsuza uzanan kirpiklerinin duldasını yokluyorum
Kızgın demir gibi hala dağlıyor gözlerimi gözlerin
Göğsümde sakladığım sözlerini yağmalıyor haramiler
Büsbütün hiç kalıyorum bu fenada
Hani diyorum alsak zamanın aklını
Dönse başı ta en başa dönsek
Silmeden sevda fukaraları kitaplardan ismimizi
Yormadan aşkı tavında dövsek kalbimizi...