Omuzumda nice karlı dağlar var.
Taşırım tükenmez yol merhametsiz.
Sırtımda hançer izi, nardan dağlar var.
Kaşırım tükenmez el merhametsiz.

Ayağımda keskin kaç taş izi var.
Yorgunluğum canda dizi dizi var.
Her dağın koynunda bir nergizi var,
Koşarım tükenmez gül merhametsiz.

Ömürden gün gitti dizimden takât.
Vefaya ihanet oldu mükâfat.
Her çelmede yine kalkardım fakat,
Düşerim tükenmez kol merhametsiz.

Çalıştım çırpındım döndüm arıya,
Kargalar dadandı çöktü darıya.
Ne aza razıydı ne de yarıya,
Şaşarım tükenmez hâl merhametsiz.

Döndüm yaradana eyledim niyaz.
Yılları bitirdim diyerek bu yaz.
Gördüm ki her mevsim sonu hep ayaz.
Yaşarım tükenmez kul merhametsiz.

Mesut’um her doğum gebe vaktine.
Şahit Hak Tealâ kulun akdine.
Dökülen yapraklar açarmış yine,
Eşerim tükenmez dal merhametsiz.

Mesut ALTUNKAYNAK