Yılları biriktirmişim gönlümün gökyüzünde
Hasret yüklemişim limanımdaki her bir gemiye
Her yıla ayrı özlem biriktirmişim kumbaramda
Hep eksik hep yarım hep sensizlik anılarım

Ateş ile sınanmış ömür güllerim
Kor alevler yangınlarda dökülmüş yapraklarım,
Hiç bir şey iyi gelmedi senin kadar
Hiç bir şey tamamlamadı yokluğunu sen dönünceye kadar

Hasretin kordu köz oldu da bir türlü sönmedi
Beni kimse senin kalbine gömmedi
Kokum mesela hiç üstüne sinmedi
Adın zaten hasretin elçisiydi
Kalbim gönlüm yüreğim kendini avutmanın ötesine geçmedi

Ömür güllerim solmaya mahkum
Günler haftaları, onlarda ayları kovaladı
Duyduğum ayak sesleri ise geride kalan yıllarındı


Yıllar yıları kovalamışken yokluğuna alıştım zannederken
Şimdi sen yeniden geldin geri geldin hiç gitmemişken

Sen geldin ömrüme bahar yeniden geldi
Sen geldin çiçeklerim seninle yeniden filizlendi
Gökyüzüme tebessüm indi
Çocuk kalbim gözlerinde kaybolmak istedi


Yarın kim bilir nelere gebe beklemekteydi...
Peki ama hasretin bitip tükendi mi?
İlk günkü tazeliğinde hep aynı yerde zamanını beklemekte...
Bugün değil belki ama bir gün elbette...







KELEBEK...