DUDAKLARIMDA ÜŞÜYÜP DONACAK ŞARKILARŞiirin hikayesini görmek için tıklayın * Yüreğimde bir nehir akmakta *
* Kaç yıldan beri * * Kimi gün coşkun, kimi gün durgun * * Kimse tutmaz ellerimden * * Gömülürüm yalnızlığa * * Ürküten düşlerden yorgun * Çocukluğumu sokaklarına gömdüğüm o belde Seninle mutlu seninle güzeldi Şarkılar umut doluydu, yüreğim aşktan sarhoştu Bir aşk ki ; akşamları babam, sabahları ailem Pembe mor’a boyardım günleri, gecelerimi Yıldızlar şarkı söylerdi gökyüzümüzde Nasıl anlatsam ; öylesine sıcaktı bakışlar İçten ve muhabbet doluydu insanlar Öylesine sevmiştim mazimle paylaştığım ömrümü Onlarla yaşamaya değerdi dünya Bazen çocuklaşırdı bizimle hep büyüklerimiz Masallarını dinlemek akşamlarımızın En güzel zamanlarıydı... sonra uyumak sihirli düşlerle Hiç bir ressamın resimleyemediği Hiç bir ozanın şiirleyemediği yıldızlı gökyüzümüz Şaheserdi, şahaneydi Zaman geçti sessiz ve habersiz Sevdiklerimse gittiler uzaklara apansız Sessiz gelip gitti postacılar kapımıza Hiç bir haber getirmediler onlardan Renkli tablolar çizdiğimiz tuvallerimiz Sisli bir akşamın gri rengine büründü Yazmaya çalıştığım şiirlerim Ağıtlara sevdalandı, hazan vakitlerinde Mevsimler sarardı, yağmur gözlü çocuklar Unuttu sıcak yaz akşamlarının kahkahalarını Şimdi uğurlayınca o şiir dolu zamanları Derin bir iç yanmasıyla başlar yaşantılarım Pencerede kuşlar, bir de kediler tamamlar Yalnızlığımı Bir hasret türküsü olur mazimde yitirdiklerim O, yokluğundan sevdiğim aradıklarımın Bir gökyüzü ağlar, bir balıklar mavi mavi sularda Birgün daha yaşlanır zamanım, tel tel gümişi O yok, bu yok, diye ağlarım Özlediğim sıcak akşamlar Kalmadı artık Yıldızlar yanıp sönsün geceye Ağlamasın bulutlar Unut beklemeyi Trenler hep boş döndü umuttan yana Beklentiler hiçe tutsak Biliyorum artık Mazi kalbimde çukurlar açacak Boşuna bekleyeceğim Hüzün yüklü trenleri Yarın yine yağacak yağmurlar Dudaklarımda üşüyüp donacak şarkılar Günay Koçak 29. 11. 2024 |