Sessizliın ve karanlığın
Sihirli özgürlüğünde
Bulutlar suskun yağmur düşüyor gözlerime
Ne beynim kaldı, nede bedenim
Tutabileceğim ellerimde
Gece; yüzer gider
Kendi karanlığının özgürlüğünde
Radyolar vermez günün keyifini haberlerinde
Suskunluğum acı yükler yüreğime
Kent ise düşmüş korkuyla bir hissizliğe
Ne söyleyeceksin, şimdi hemen çabuk söyle …
Küllerim savrulmadan şehirin göbeğinde
Beklediğin an gelir ve kurşun olur
Her lamba gözlerine
Ben ise düşkünüm, gecenin sessizliğine
Kıyameti koparırım uzak diye gideceğim yere …
Zaman insandan sabır ister tüm yüceliğiyle
Sığdırmak için seni düğme deliklerine
Kılı kırk yararken yaranamam kimseye …
Özgürlük bir düş, düşlerin ülkesinde
Sabır ateşte pişerken üşüşürler
Leş kargaları üzerime
Bir kararsızlık anında yenilirim ben
Hep geclere …
Yorulurum gün biterken basamakların
Son eşiğinde
Ne bir çiçek var, ne de bir böcek
Bu şehirin beton zeminlerinde …
Gece; hep korkulu düşlerimdir
Işıklar top top düşsede lambalardan üzerime …
Bedeli ödenmez bedelleri yazıyorum
Hatıra defterime!
İnciler dizerken edebiyat defterime
Herkesten her şeyin hesabını sorarken
Ödüyorum hesaplarımı kendime kestiğim biletlerde
Uzak bir hedefin düşleriyle
Bulutlar suskun ama seyrediyorlar beni
Kendi keyiflerince!
Düşüyor üzerime sessizliğin ve karanlığın
Sınırsız özgürlüğünde
Bütün hatıralarımı siliyor acımasızca gece
Kendime vakit ayırmak adına
Zaman üşüşürken üzerime …


Pedagog + Sosyolog Hasan Hüseyin Arslan - 25.11.2024

Parçalanıyorum

Öğrendim zamanla ne kadar eksikliklerimin olduğunu. Hiçbir şey biriktirmiyorum, bir hafta içinde elbise dolabımdan 33 parça eski eşyamı elbise kontaynerine bırakırken, kimseye yük olmadan ve bir yük bırakmadan yaşamanın önemini. Son yıllarda ve yollarda, yolculuklarda biriktirmem gereken tek şeyin mütevazilik, sosyal bir ortak alandan insan olarak kalmanın ve yaşamanın önemini. Artık kitap dahi almıyorum, var olanı okumakla yetinmek ve kısalan ömrümle beraber kendimi toparlayarak yaşamanın önemini kavramaya çalışıyorum. Tek hedefim var olan bir kaç dostumu, değerli arkadaşımı ve en değerli varlığımı kaybetmeden ve onların kıymetini bilerek yaşamanın önemini daha da anlamlandırarak, anlam katarak daha güzel bir dünya yaratma düşüyle süslemeye çalışıyorum süssüz ve gösterişsiz yaşam biçimimi! Gerçek dostlarım ve çekirdek ailem ve çevremle uyumlu bir denge kuruyorum ve kendi parçalanmışlığımı toparlama görevini üstleniyorum, hiçbir kimseye üstünlük taslamadan!

Sonbahar gibiyim, yapraklarım dibine düşüyor gölgemin ve farkına varıyorum, kendi sessizliğimin. Hücrelerim birkaç hafta sonra bitecek sonbaharı muştularken kalbim baharın geleceğine dair hüzünlü şarkılar söylemeye devam ediyor kendi acılarını kışın uzun gecelerinde asifiksi baharın doğum acılarını yaşarken.

Bu yüzden adayım kendime, kendim olmak mücadelesini verirken.
Huzurlu olsun geceniz, her nerede iseniz!

Pedagog + Sosyolog Hasan Hüseyin Arslan - 26.11.2024