Ruhumla incindik en olmadık zamanlarda
Tam masmavi ufka bandırıp
Allayıp pullayacakken yüreğimizi
Tek tek kırıldı umutlarımız
Şefkâtin her bir zerresi eksik kalınca
Örtemedik kalp yaralarımızın üstünü
Biz her bir şeyi umursarken
Kimsenin umurunda değildik aslında


Elimizi sonsuza dek tutan olmayınca
Yorulduk yapayalnız yürüdüğümüz yollarda
Hasret kaldık ağız dolusu bir tek kahkahaya
Yalan dolan oldu aşklar meşkler
Hatırı kalmadı bir fincan kahvenin
Bisküviyi bandırdığımız çaylarıın ne adı
Ne de tadı kaldı



İlke edinsek de mutluluğu
Yelken açtık kırık dökük cümlelere
Ruhumuzu katıp yazsak da
Öksüz kaldı bir yanımız


Hiç ama hiç istemedik
Herkes şair iken şair olmayı
Hüsran ateşinde yansa da bütün şiirlerimiz
Kan şerbeti içsek de ömür boyu
Yine de vazgeçmedik yazmaktan





nagihan