Yüreği üşüyen güzde
Yağmurlar bıraktı yağmayı.

Kalemin ucunda kaldı şiirler
Esrarengiz kesitlerle belirdi
Solgun tenli / yorgun simgeler...

Ağardı gökler
Kayboldu yeşile meftun imgeler
Tamamlandı yoncanın eksik yaprağı.

Yenilenmeye geldi -çaresiz- günler
Yenilenmeye yelken açtı -hatırası taze- kelimeler...

Alacalı ağırlığa boyun eğen kabuller
Gürler dört bir yanda vedalarla.
Kalabalık ufku tanır gökler
Esir olur tak’ına hayran gözler.

Yaş eker çılgın fırtınalar
İhtiyarlar mevsimler...
Yerleşik mahalle sakinleri izler
Her boranı, her yangını.

İp gerilir histen hise
Tanınır kaçınılmaz hakikatler
Bilenen bıçaklar kes(k)inlik çizer.

Kaybolur ufkun sessiz / eşsiz pırıltısı...

Kara boyalı gök ay(n)ası
Serin sahillere serer kumlarını
Özler yepyeni baharları
Özlemiydi güz baharı...


📍 Okumuş olduğunuz şiir 3 Kasım 2022 tarihli Güneysu Dergisinde yayınlanmıştır.

📍 Eylül 2022