Zamanı yitireli yıllar oldu

Kır kokulu gelincik tepelerinde
Uçuştu salıncaklar gidilmeyen ülkelere
Sıkılan bir çocuğun mutluluğa geciktiği
Büyüdüğü saatte...

Oysa elinde topacı, eriyen dondurması
Kalbinde taşıdığı heyecanlar vardı
Bakışları durdurmaya yetmedi akışı
Geri getirmeye çalıştığı anları

Masalardan örtüler kalktı
Çiçekleri diken sardı
Söndü sıcak soba sustu kahkahalar
Kuru otlar alev aldı
Yokluk esir etti varlığı

Zamanı kaybedeli yıllar oldu
Balonlarla yol aldı salındı göğe
Dilek fenerleriyle kayboldu bulutların içinde

Küçük bedenler...

Sevinçlere ne oldu şimdi nerelerde
Kuruyan çeşme sesleriyle yitip gittiler...
Elde kalan ne.

Zamanı yitireli yıllar oldu...

Haziran 2023
📌Bu şiir Tahta Fikir Edebiyat Dergisi Temmuz-Ağustos sayısında yayımlanmıştır.