2
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
431
Okunma
Mevsimleri linç eden zaman
Gelip
Son baharda duruyor
Rüzgarın uğultusu
Fitilini kısıyor
Harlı yanan sevgilerin
Ve artık
Kimse bakmıyor ufkunun ötesine
Herkes
Kendinde
Kendini arıyor yalnızca
Oysa
İki dirhem hüznün kökünde
Bir iplik çilesi ayrılıklar
Dokuz boğum ilmekle boğuyor
Yaşamın kıyısında ruhları
Tenlerde ölen tanrılar
Kaybediyor kendi cennetlerini
Ki;
Aşkla sevişmek tenlerin cennetiydi
Güz sancısı
Zehirli kanını içiriyor
Ayrılıklar vaktinde ruhlara
Şiirler de olmasa
Hiçbir şey kandıramayacak insanı
yaşamaya dair
Hala
Umudun olduğuna …..
Taylan KOÇ
5.0
100% (5)
Cevap Yaz