Vakit gece, saatler kifayetsiz.
Yelkovan sapmalarında dakikalar hüzünlü.
Ben, yine algı operasyonundayım.
Gece soyunuyor, ben, geceye gülümsüyorum.
Yorgun uyanacağım sabahlar yüz çeviriyor.
Kasım ayı sonbaharın altında yorgun.
Sarı yapraklara yüz çevirmiş dallar.
Yol kenarlarına süpürülmüş mazi kalıntıları.

Son gülümsememi arıyorum sarı yapraklarda.
Sonsuzluğa akan zaman yelinde haşlanmış yüzüm, çizgiler yalnızlığa evrilmiş.
Devrim niteliğinde çekinceler var hayata dair.
Düş alayları peş peşe geçiyor zaman tünelinde.
Ellerimde karınca sürüsü bir istila, gözler yorgunluğun pençesinde zamana direniyor.

Yılkı atları gibi kırların ortasına terk edilmiş benliğim, içselliğimden nemalanırken kuş sürülerinin kanat seslerine karışıp gidiyor yaşanan ne varsa.
Yine ahmakça yenildim işte, yine acımasız dünya kurallarına ayak uyduramamanın telaşesinde.

İşgüzar yanım aptallığından duyduğu utancı kızaran yüzüme zerk ediyor hatalar zincirine mahkum yaşayacağım artık.