Neden koşan gelir? Haber salmadım
Dedim: Ne bu akın, kimse duymuyor...
Her birine sordum, cevap almadım
Bir sessizlik hâkim, kimse duymuyor.

Aralardan sızıp, geçtim içeri
Üzeri örtülmüş yatıyor biri
Acı ve korkuyla çekildim geri
Haykırdım, ölen kim? kimse duymuyor.

Tahta bir sanduka, cansız bir beden
Beyazlar içinde yatan tıpkı ben
Şu gelen dedem de, aklım mı giden?
Yok mudur bir hekim? Kimse duymuyor.

Götürdüler elden ele mezara
Buradan bakınca toprak kapkara
Kapattılar, kaldı küçük bir ara
Düşüyorum çekin, kimse duymuyor.

Girdim içeriye karanlık ve dar
Üzerim örtülü önümde duvar
Şükür, yukarıdan gelen sesler var
Terketmeyin sakın, kimse duymuyor.

Bırakıp gidiyor dost sandıklarım
Koşulsuz, sözüne inandıklarım
Şu iki gözümden sakındıklarım
Bir kez dönüp bakın! kimse duymuyor.

Birden iki melek çıktı karşıma
Gerçek balyoz gibi indi başıma
Hicranî yazılmış mezar taşına
Geç anladım lâkin, kimse duymuyor.

Nuriye Akyol.
9/11/2024

Görsel alıntıdır.