Ve aradan seneler geçti yoksun, yoksunum
Sokuldum anılarına mazinin duyguluyum
Yandım ateşinde kiminde, düştüm öksüzce
Kiminde aldım yara gaziyim, kiminde öldüm
Bir dinmez acıyla düşlüyorum vefan adına
Güler mi yüz sensiz, matemdeyiz senden sonra.

Her Kasımda yeniden açılır onmaz yaramız
Ve fakat yorulmayız, ant içtik ebedendir davamız
Yedi düvele asil duruşun öznesi sensin, dirilişsin
Hiçbir millete nasip olmaz önder, mefkuremizsin.

Derlerse de geçer zamanla, unutulur da eskiler
Oysa her şafakta bizi mazinin rüzgârlarıdır besler
Bir yankılanışın vardı ki yurtta, büyüdü de büyüdü
Mazlum milletlere örneksin, Ey Türklerin en büyüğü!

Bedene değildir muhabbet, duygu ve düşünceleredir
Biri ölümlüdür aleni, güne doğan emekleri görmelidir
Bekledik o acı siren sesini esas duruşta, nemlidir göz
Daha ileriye taşıyacağız yurdu, sana yürektendir söz.

Yine sarıp sarmaladılar dört yandan yurdu biliriz
İçte de bitmez hain, elbet haddini bildiririz
Bir kere şahlanmışsa bayrak gölgesinde biriz, diriyiz.
Tek ferdi kalana değin bu yurt var olacaktır
Rahat uyu, etme gam, nöbetindedir millet
Kurduğun cumhuriyet payidar kalacaktır.

İleriye gidilecek her alanda hep daha ileri
Ok çıkmıştır artık yaydan, sözden dönülmez geri
Bu vatanın minnettardır; çocuğu, yaşlısı ve genci
Kasımlar alsa da seni bizden ebed yoluna
Her şey unutulur belki, senin adınsa müstesna.

Kalemler susmayacak, renk verecek fırçalar
Aşıklar içli türkülerde vatan sevdanı çalacaklar
Bir kalem emekçisiyim lakabım Gölge, hisliyim
Onun adıyla doldum, öyküsüyle beslenmişim
Ata`ma ta küçükken esaslı da bir söz vermişim
Bayrağın gölgesinde içinizden gizli özneyim
Bu yurdun taşı, toprağı unutmayacak Ata`sını
Bir de bu bakımdan görmeli 10 Kasım`ı yasla değil
Ey yeni nesil, sen de çok çalış, üret, hem de inadına
Bu şekilde ödenir vefa, anısına saygı ile de eğil.

Oğuzhan KÜLTE