Nerede kaldın ey yaralı yıldız?
Hangi dağın ardına saklandı gölgen?
Sesin yankı bulur dağlar boyu,
Ağaçlar eğilir saygıyla önünden,
Bir an olsun susmaz rüzgâr,
Sanki senin adını fısıldar her solukta.

Şimdi çiçekler açar mezar taşında,
Her bahar yeniden yeşerir hatıran,
Biz biliriz, sen yalnızca toprağa düşmedin,
Göğe yükseldin bir yıldız gibi parlayan.
Adın dualarda, gözyaşlarında saklı,
Her ağızda bir ağıt, her yürekte yangın.

Sen gittin ya, gök mavisini kaybetti,
Bir hüzün çöktü toprağın bağrına,
Gözlerinde güneşi taşıyan çocuklar,
Artık gölgeye sarılır uykuda.
Kılıçtan keskin sözlerin vardı,
Bir yemin gibi, bir dua gibi yankılanan.

Unutulmazsın, unutulmaz göğsündeki iz,
Ömrünü verdiğin o yaralı şehirde,
Bir kahramanın ardında bıraktığı,
Sessiz, kimsesiz bir sancı kaldı.
Şimdi yalnızca bir dua fısıldarız,
Toprağın incitmesin seni, rahat uyu ATAM.

HÜZÜN DENİZİ