Sevgili...
Senden sonraki hikayemi anlatayım.
Yorgun bedenimin kanayan yaralarını.
İşgal edilmiş bir şehre dönüştü yüreğim.
Ve ben hiç savaşmayı beceremedim.
Sen hep avcı oldun...
ben ise sürekli av.
Kanıma susamış cellat gibi
Vuruyor’dun Boynumu...
Ve her defasında Düşer’dim...
kanatları kırık Yorgun kuşlar gibi...
ayağının dibine.
Kaç gecenin Zifiri karanlığında...
vuruldum.
Kaç gecenin katran karasında...
boğuldum.
Kaç gecenin zemheri soğuğunda...
kan kustum.
Kaç hayali batırdım yaralı yüreğimde...
bir bilsen.
Bir bilsen Ne çok devrildim ben.
Kaç tane ben öldü ben bile bilmeden.
Ben maktul olup seni büyütür...
yaşatırdım.
Sen ise faili meçhul olup...
infaz ederdin beni.
Gözlerinin Musalla taşında yatardı...
Gençliğimin cansız bedeni.
Ömrüm varlığına adak olurdu.
Yokluğuna kurban giderdi.
Sorma benim hikâyemi.
Ölüler misafirdir her geceme.
B__T__✍️