Birgün, Bir hüzün cemresi düştü yüreğime.
Kışın ilk karı gibi, sessiz ve soğuk.
Yüreğimde yanan ateş söndü.
Küller arasında kayboldu umutlarım.
kapıda bekleyen bir gölge,
Bu ayrılık’mı? Yoksa ölümün siyah kanatları’mı?
Bilmiyorum.

Hasretin ayazı vurdu tenime, buz kesti
Donmuş nehirler gibi, akmaz oldu kanım.
Yitip gitti sıcaklığım, soldu umutlarım.
Bir dal kırılır gibi çatladı sessizliğim.
Şimdi hangisine biçeyim? Beyaz kefeni.
Toprakla kucaklaşacak, olan bedenimemi?
Yoksa aşkın mezarında yatacak yüreğimemi?
Bilmiyorum.

Sevdanın yollarında yürüdüm ben yıllarca.
Dikenler battı ayaklarıma, kanadı ruhum.
Şiir oldum, ağıt oldum, Kelime, Kelime.
Ama, şimdi belirsiz bir yolun sonunda’yım.
Ayrılık hançerimi saplanacak sırtıma,
Yoksa ölüm denen gerçekmi kurtaracak?
Bilmiyorum.

Kabus gibi ruhuma çöküyor zaman
Gökyüzü gibi ağır ve derin
Yıldızlar sönüyor Bir Bir karanlıklarda kalıyorum.
Yüreğimin kurak çöllerinde fırtınalar kopuyor.
Hazan vurmuş içimin kıyıları parçalanıyor.
Ayrılığın soğuk eli mi değecek tenime?
Yoksa ölümün sessiz çağrısımı çekecek beni?
Bilmiyorum.

Her gece yağmur bulutlarını gözlerimde taşıyorum.
Gözyaşlarım tuzlu bir Deniz olup,
Kıyılarımda kırık hayaller birikiyor.
Dalgaları vuruyor.
Nehir gibi içime akıyorum,
Derin vadilerde kayboluyorum.
kimseler duymuyor çığlığımı.
Ölümün sancısımı? Yoksa hasretin acısımı?
Bilmiyorum.

Kararsızım bu karanlık labirentte.
Her adımda bir çığlık yükseliyor içimden.
Yollar uzuyor önümde, adımlarım ağırlaşıyor.
Anılar peşimde, gölgeler gibi izliyorlar beni
Hüzünlü bir şarkı gibi akıyor hayatım
Şimdi Hangisine hazırlayayım son Beyaz giysimi.
Ruhsuz bedenime’mi? Kederli yüreğime’mi?
Bilmiyorum

Kuşlar göç ediyor uzak diyarlara, ben kalıyorum.
Bir pelikan hüznüyle dolanıyorum hep
Yalnızlığın kıyılarında.
Kışlar erken geliyor, baharlar gecikiyor,
çiçeklerim soluyor.
Ruhum bedenime bedenim ruhuma küsüyor.
Çünkü ayrılık ölümden, ölümse ayrılıktan farksız.
Belki ikisine de kefen biçmeliyim ben,
Bilmiyorum.

Gecelerim uzadı,gündüzler kısaldı,
zaman durdu sanki.
Dağlar gibi dimdik durdum dışarıya,
Ama, içimde volkanlar patladı, lavlar aktı gizlice.
Her sabah uyanıp, maskemi taktım yüzüme,
Gülümsemeler sahte, sözler yalan,
kalp atışlarım hüzünlü.
Ölümün soğuk nefesimi?
Yoksa sensizliğin ayazımı?
Bilmiyorum

Oturup Kumlara yazıyorum adını
Kumsalların sessizliğinde,
Kum taneleri ile örülmüş hikayem.
Denizler tanık olsun, martılar şahit olsun acıma,
Her dalga vuruşunda yankılanır sesin,
Her rüzgârda kokun.
Ölüm’mü geç kaldı? Benmi acele ettim?
Bilmiyorum.

Ama biliyorum, bir gün bitecek bu ıstırap,
Ya ayrılıkla veda edeceğim hayata,
Ya ölümle sarılacağım sonsuzluğa.
Şimdi susuyorum.
Bekliyorum kaderin hükmünü,
Kefenim hazır.
Ya bedenim için yada yüeğim için.
Ne zaman Yüreğim kefene sarılır,
Bedenim kumlara gömülür,
Bilmiyorum.
B__T__✍️