0
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
198
Okunma
Sevgili...
Biliyormusun?
Kendime sarılmayı öğrendim.
Soğuk bir geceydi...
Sensizdim,Yalnızdım,
Kimsesizdim!!!
Buz gibi bir vakitti...
Ayazdaydım.
İçim titriyordu ruhum üşüyor’du.
Yokluğunun soğukluğu bıçak gibi
Yüzümü kesiyor’du.
İçimin kıyıları parçalanıyor’du
İliklerime kadar işliyordu...
Yalnızlığın soğukluğu.
Ateşten gömlekler Giyiyor’dum.
Buz gibi bir zemheri yalnızlık vuruyordu.
Sol yanımdan.
Buz tutuyordu tenim
uyuşuyordu bedenim.
Hücrelerim ölüyor’du
Göğsümde çokça kırıklar,uçurumlar...
Oluşuyor’du.
Düşüyor’dum kirpiklerim’den
Ayak uçlarıma...
Tuz buz oluyordum.
Ve kendime sarılıyordum.
Biliyormusun?
O günden sonra bir Daha hiç
Üşümedim.
B__T_✍️
