Gönlüm kördü bilmezdim aşkın renklerini
Beyazla başladı her şey sonra
Bir gece
Göğün derinliğinden süzülen
İlk yıldızın kırık ışığına benzedi
Bütün duygularım

Hiçbir zaman tek renk değildim ki
Bütün renkler vardı içimde
Amalar sardı sonra dilimin
Sensizlikten uçuklamışlığını
Hepsini bir anda kaybetmek
Diye mırıldanan şiirler yazdı kalem
Tüm renklere kör olmak böylemiydi

Renkler bazen bir kuşun göçü gibi
Bilinmez diyarlara uçardı
Geri de dönmezdi göçmen kuşlar gibi
Sadece ben
Dilime yasaklı adını
Sonsuz bir sukunetin kanatlarına takıp
Dönmesini bekledim
Aradım bekledim beklememek içinse
Göçmen kuşları suçladım
Gelmez oldu mısralarıma
Renklerimi alan diye


Gökkuşağı
Belki de bir yanılsamadır
Bir rüya
Hangimiz itiraz edebiliriz ki
Hep aynı renkleri beklerken
Diyebilir misin ki yedi değil sekiz renk diye
Bak ben iddia ediyorum sevgili
Sen benim dokuzuncu rengimsin

Her gün bir başka göğün altında
Sonsuz bir yolun sonunda bir yelken gibi
Huzursuz fakat bekleyerek
Bir tek deniz kaldı geriye:
Senin denizin
Bütün denizleri birleştirip
Göçmen kuşlar misali
Göç etmeye çalıştım yüreğinin derinliklerindeki
O hazan adasın
Sen yine
Gelmedin
Ben yine çalıştım kırık kanatlarımla uçmaya
Sen yine
Gelmedin

Gönlümdeki bütün umutların
Birer gonca gibi sarardı rengi
Dik durdukça çivisi çıkmış hayatta
Her umut kırıldı
Bütün baharlar bitti
Senbahara hep çeyrek vardı

Ve hiçbir gün seninle kokunun
Bileklerimde atmadığı sabaha uyanmadım

Yalnızca gökkuşağının
Bir sekizinci hüzün rengine buladım gök defterini

Bir yanımda sen
Bir yanımda yalnızlık
Bir başka yanımda
Kaybolan kuşların kanat çırpışları…
Ve ben
Bir uçurumun kenarında
Her adımda biraz daha daldım
Aşkın sessiz derinliklerine
Bir nar çiçeği gibi kırmızı
Bir karanfil gibi beyaz
Ve bir gözyaşı gibi yaşanmış…

Her renk soldu, her umut kayboldu.
Geriye sadece bir hatıra kaldı
Göçmen kuşun kanatları


Zaman
Bir kuşun sonsuz göçü gibi
Bir başka yere sürüklendi.
Ve ben
Bütün yolları dönüp
Yine aynı noktada buldum kendimi
Seninle başladığım o ilk noktada.

Bir an
Bir nefes
Bir bakış kadar yakınken
Yine bir başka dünyada
Kaybolan bir yolculuk gibisin

Sen
Benim bulunmayan sevgilim
Ona asla varamayan bir çiçek gibi
Bir yerde,
Bir zaman
Bir gökkuşağının
Yedi renginin tümünü
Silerek hüzün rengine bürünmüş gözlerini
Gülüşüme katık yapmak için
Bekliyorum

Ve uyanıyorum bir uykudan
Şükür diyorum
Yüzüme vuran gözlerinin ışığına
Sen
Gökkuşağımın göç ettiği renklere buladın beni

Haydi gel beraber bulalım
Kimsenin bulamadığı o rengi....