Çocukluğumun masumiyet kokan gözlerine
İncir ağacı dikmişler
Acıdan nasır tuttu kalemim
Uzun zamandır yazamıyorum
En büyük tesellim
Hâla beni koruyan annemin, babamın asırlık duaları
-En çok da buna seviniyorum-

.
.
.

Koşulsuz bir sevgi çemberinde
Dünyanın bütün çocuklarının ellerinden tutmak istiyorum
Dini,dili,ırkı ne olursa olsun
Anne yüreğimle sevgi pıtırcıkları saça saça
Ufff olan yerlerinden öpmek istiyorum
Doyasıya sarılmak istiyorum onlara


Sımsıkı


En
Ama
Ennnn
Sımsıkısından

...

Veee
Yeter artık
Paramparça olsun onları inciten
Vicdansız zalimler


Çünkü
Dünya onların masum gülücükleri ile hâlâ güzel


Çalmayın onların tebessümlerini
Dokunmayın kirli ellerinizle bahar çiçekli bedenlerine


Bakın gökyüzüne
Sizin yüzünüzden
Uçurtmalar bile bize küs
Kuşlar sus pus

Ahhh
Çocukluğumun masmavi gözlerine
İncir ağacı dikmişler
Kırlangıç çığlıkları dolmuş kalbime
Gözümün yaşını silen yok

...

Sakarya’da mezarlık başındayım
Kanatsız melekler vaktinden önce giderken
Yetim ve öksüzlüğüme bile
Utana utana ağlayamıyorum

Annemin sesi çınlıyor kulaklarımda
Babam Kuran-ı Kerim okuyor

Ahhh
Saçlarıma tüneyen aklarla
Ne çok özlemişim sizi


nagihan