Özledikçe...
Özlersin...
Çıkışı olmaz hiç bir yönü’nün
Üstünde başında kokuları,
Elinde yüzünde izleri,
Nereye dokunsan, nereye baksan,
kiminle konuşsan yığınla hatıralar,
Bavul dolusu anılar, hayaller.
Özlersin...
Düşündükçe aklını kaybedersin.
İnanmak, kabullenmek istemez’sin.
Panikler’sin, korkarsın...
Ötekiler’e sırtını dönersin.
Herşeye,herkese Yabancılaşır’sın.
Kendinden bile kaçarsın, saklanır sın.
Yutkunama’dığın ne varsa...
hepsini içine atarsın.
Özlersin...
Rahatın gelmez,huzurun kalmaz,
Aklını kemirir yüreğindeki’ler.
Kırık aynalar gibi bine bölünür’sün.
Paramparça olursun,Dağılır’sın.
Kendine yalanlar söyler Avunur’sun.
Kaçış’lar, Susuş’lar, uyku hapları...
Tavana kitlenir gözlerin asılı kalırsın.
Saatlerce kıyamet’ler kopar bağrında.
Dilinde suskunluk, sesinde Titrek’lik.
Yüreğinden can çekişir’sin...
Özlersin...
Öz...ler...sin!!!
B__T__✍️