Bir şiir yazsam
Toplasam çocukluğumu
Kentin en çekilmez sokaklarından
Bilyelerimi,gökkuşağı resimlerimi ki ben en çok maviyi sevdim
Aslında ben en çok babamı sevdim
Bir silgim olsun isterdim
Bu mistik ve kaotik başlangıcımı silmek
Oysa yaşam katı ve ucuz bir tahtaydı


Çocukluğum yükleniyor hayat mesaime
Harflerim dünden kalma
Yazmasam olmazdı
Kuşak çatışmasında büyüdü harflerim
Bir iklim bozumuyum
Hayırsız evlat kokuyordu saçlarım
Sidik renkli okul duvarlarında

Yorgun bir Mezopotamya’dır çocukluğum
Küfre duran tüm uygarlığa
Dicle ile Fırat arasındaki araftayım
Ve küt diye akşam oluyordu sular
Öyle tedirgin ,öyle yorgundum
Bestelenmek istenen bir şarkı gibi
Kederim dünden kalma
Yazmasam olmazdı

Aynada hep kirli sakallı babamı görüyorum
Aslında ben aynaya hiç bakmam bu yüzden
Dünüme bakmamın acısı
Aynaların yansıyan ışığı
Muallak resimler falan
Çok seçenekli bir mualif kimliğim var
Ve ben en çok babamı seçtim
Bir düellodan kalmayım
Ve yine yenildim
Yazmasam olmazdı