Mümkün olsaydı yeniden yazardım seni
Yeniden ve gerçekten yaşardım seni
Kimsenin geçmediği yollardan geçerdim
Bilinmezi kendime yol edinirdim
Sıfırdan başlar bir tek sende konaklar
Yine ve yeniden öğrenirdim seni

Dikenli çalılıklardan yatak yapar
Acıyla beslenip acıyı öğrenirdim
Sevdaya koşar adım gider aşkı öğrenirdim
Beki bir mehmetcik yolu gözler hasreti bilirdim
Yatalak bir hasta misali umudu diler duayı öğrenirdim
Kırılgan mektuplar yazardım belki demir parmaklıklar ardından

Ne yarını ne de ertesini merak etmeden,
Bilmeden yaşamayı öğrenmek isterdim
Hiçlik olurdu yolumun başı da sonu da
Hiçliği öğrenmeye çalışırdım HİÇ olabilmek için...

Mümkün olsaydı eğer kar taneleri arasından
Soğuğa inat baş kaldıran kardelen olurdum
İnat etmeyi yaşamak için güçlenmeyi öğrenirdim

Sevda yükünü sırtıma alıp
Yollara dağlara ormanlara
Yolu olmayan sapaklara girerdim
Gecenin ayazında gökyüzü olmak isterdim

Mümkün olsaydı eğer gök yüzünde yıldız olmayı
Gündüz kaybolup gece yarı küreyi aydınlatmak isterim

Ama en çok sen olmayı sende fikir olmayı
Düşüncelerinin arasında yok olmayı isterdim

Eğer mümkün olsaydı seni kendime saklamak isterdim
Tıpkı ülkem diye atan kalbim gibi
Kalp atışımda gizlemek isterdim seni

Eğer mümkün olsaydı
Dünyaya karşı sen olabilmeyi öğrenmek isterdim
Sende giz olmayı ve sonsuza dek orda kalmayı isterdim.



KELEBEK...