Bedenimizden büyük
Acılar taşıyoruz
Her bir yara
Sessizliğin çığlığında
Kelimeler içimize sığmıyor
Sanki söylesek
Yıkılacak tüm duvarlar

Susuyoruz,.
Acılar büyüyor
Biz bir beden büyük acılarla
Yaralarımızı kollarımızla sarıyoruz
Kendi şefkatimize
Kendi şiirlerimizi yazıyoruz
Çünkü bazen susmak
Kelimelerden daha derin


Her karanlıkta
Biraz daha güçleniyoruz
Gözyaşlarımız gizli
Bir ırmak gibi
Akar içimizden sessizce
Ama durmaz
Kendimize yazdığımız
Her şiir
Kendimizi yeniden
Bulmanın yolu

Her mısrada
Biraz daha çoğalıyoruz
Acının ortasında
Doğan bir ışık
İçimize işleyen
Bizi biz yapan

Biliyoruz,.
Ne fırtına sonsuzdur
Ne de kış
Her yara
Bir gün kabuk bağlar
Ve biz,.
Bir beden
Büyük acılarımızla
Yine de yürürüz
Adım adım
Kendi şiirlerimizde iyileşerek


Yürüdükçe öğreniyoruz
Her adım
Bir iyileşme
Her nefes
Bir başlangıç
Acılarımızı cebimize koyup
Yol alıyoruz
Bir ağırlık gibi değil
Bir hatıra gibi taşıyoruz
Çünkü her yara
Bizi biz yapan
Bir izdir

Kendi şiirlerimizi yazarken
Aslında kendimizi
Yeniden yazıyoruz
Unutmuyoruz
Unutulmaz hiçbir şey
Ama zaman
Her acının üzerine
Ìnce bir tül örüyor
Kendi kendimize
Merhem oluyoruz

Ve bir beden
Büyük acılarımız
En sonunda
Küçülüyor sanki
Yüreğimizin bir köşesine
Sığdırıyoruz
Sessizce orada kalıyor

Zamanla anlıyoruz
Acı da
Bir öğretmenmiş meğer
Her bir kırık
Her bir çatlak
Hayatın bir parçası
Bizi biz yapan
Ìzlerdir
Her kırılan parçamız
Başka bir yerde birleşiyor
Çatlaklardan sızan
Işıklarla aydınlanıyoruz
Kendi içimizde,
Kendimizi buluyoruz


Her şiirimiz
Bir diriliştir
Kelimeler kanat olup uçuyor
O uzak
Erişilmez sandığımız yerlere
Kendi içimize
Belki de en derinimize

Kendi harflerimizle iyileşiyoruz
Her birini
Ìçimize gömüp
Sessizce yazıyoruz
Dizelerle sarıyoruz yaralarımızı
Her kelimeyle
Biraz daha
Derinleşiyor sancı
Acıdan bir yol yapıp
Ona tutunuyoruz
Her dizeye birazını koyarak

Acı kendimize yazdığımız
Bir mektup
Satır satır okuduğumuz
Ama cevapsız
Her harf bir yara izi
Yazdıkça yeniden kanayan
Bir beden büyük acılarımızı
Şiirlerle sarıp sarmalıyoruz

Çünkü başka türlü
Durulmaz bu fırtına
Ṣiirin ardına gizlediğimiz
Her kırılma
Kendimize sığamadığımızda Sığındığımız cümle oluyor

Kendi içimize doğru
Uzun bir yolculuk bu
Her adımda
Biraz daha ağır
Her şiirde
Biraz daha hafifleyen
Kendimize yazdığımız
Her şiir
Bir aynaya bakmak gibi
Orada,.
Derinlerde saklı ne varsa
Çıkarıp dizelere döküyoruz

Düşlerimizi,.
Hayallerimizi yazarken
Kendimize anlatıyoruz
Yaşadıklarımızı
Kendi suskunluğumuzu
Dizelere sarıyoruz bir bir
Her kelime
Bir merhem oluyor

Belki de en derin acılar
En güçlü
Ṣiirleri doğuruyor
Ve en derin acılarımızdan
En güzel melodi çıkıyor
Gözlerimizdeki umut ışığı
Karanlıkta parlayan
Bir yıldız gibi
Her kelime
Bir kapı aralıyor
Her mısra
Bir nefes
Her dize yeniden
Yaşamak için bir sebep


sevay