Uzaklarda bir yerde
Sessiz bir kıyı var
Dalgalar yorgun
Rüzgar usulca fısıldıyor
Bir yalnızlık sarıyor içimi
Denizin tuzu
Karışıyor gözlerime
Bir zamanlar
Gürültülüydü bu sahil
Şimdi sessizliğe bürünmüş
Sözler suskun
Kelimeler ağır
Sanki her şey
Birbirinden uzak
Ayrı bir Dünya

Elimde eski bir fotoğraf
Yüzlerde gülüşler saklı
Ama şimdi
Boşluklarla dolu
Bir manzara
Denizin derinliğinde
Kaybolan anılar
Sessizlikte yankılanıyor usulca

Gün batar
Renkler solar
Yıldızlar görünür
Belki birazdan
Ama her gece
Bir başka hüznü
Giyinir üzerime
Ve ben
O sessiz kıyıda kalırım
Gecenin koynunda
Bir fısıltı
Ayın solgun ışığı
Vurur yüzüme

Gölgelere karışır adımlarım
Her adımda
Biraz daha batarım derine
Kıyı uzaklaşır
Deniz büyür içimde
Yakamozlar süzülür
Suyun yüzeyinde
Ama artık
Yol göstermezler bana
Sadece birer hatıra
Bir zamanlar ışıldayan
Sessizliğe gömülü umutlar
Saklanmış gecenin siyahında

Bir martı süzülür sessizce
Gökyüzü maviye
Boyanır ağırdan
Bir an için
Ìçimdeki fırtına diner
Belki de beklediğimdir bu
Sessizliğin içinden
Doğan o ince umut

Kelimeler yeniden
Doluşur zihnime
Yaralar kapanır
Ṣiir olur dilimde
Her dize bir adım
Her mısra bir nefes
Deniz barışır gibi dalgalarla
Sonsuzluğa dokunur ruhum

Ve anlarım
Sessiz kıyılar da
Konuşur aslında
Dalgaların şarkısıyla
Rüzgarın taşıdığı
Unutulmuş anılarla
Her şey bir dengede
Geceyle gündüz
Hüzünle umut arasında

Ben de oradayım
O kıyı da
Şiirle sararım
Ìçimdeki boşluğu
Ve beklerim
Her günün
Her gecenin
Yeni bir dizeyle başlamasını


Sorular yankılanır içimde
Kime kapalı
Bu sonsuz Gökyüzü?
Kimin için
Susmuş bu rüzgar?
Her cevap
Boşlukta kaybolur
Birbirine karışan
Dalgalar gibi
Ama belki de
Sabah gelir
Ufukta bir çizgi belirir
Kırılgan bir ışık
Yeni bir günün habercisi
Ve ben
O sessiz kıyıda
Bir kez daha
Beklerim aydınlığı sensiz




sevay