Her “keşke”
Bir yol
Gidilmemiş her yol
Kaybolmuş
Ìzlerle dolu
Bir yol ayrımında
Sessizce terk edilmiş
Ve dönüp
Dolaşıp kalbimde
Bir sızı bulmuṣ

Her gece
Düşündük çe
Bir bir
Hüznüme sarılır
Boşluklarda kaybolurum
Pişmanlıklar yorgan gibi
Üstümü örter
Ve bilirim
Bazı keşkeler
Hep orada durur

Keşkeler,.
Birikmiş düşlerin
Sığındığı yer
Geriye bakarken
Yanımızda beliren izler
Bir adım ileri
Bir adım geri
Dolaşıp durur aklımda

"Keşke" derken
Sanki ,.
Bir düğüm atarız
Olmuşla olmamış arasında
Gözlerimiz geçmişte
Elimizde ne varsa
Bir o kadar yakın
Bir o kadar da uzak

Her "keşke"
Bir hançer gibi saplanır
Geçmişten bir yara
Sessizce kanatır
Doldurulamayan
Boşluklar yankılanır
Her adımda
Her nefeste
Biraz daha ağır

Bir anı daha silik
Hepsi sıralanır
Bir bir içimde
Bir yokuş yukarı
Taşır gibi taşıdıkça
Boşluklar büyür
Göğsüme
Ağır ağır dolar

Hayatın kırık
Dökük döngülerinde
Pişmanlık
Bir gölge gibi peşimde
Eksik kalan yanlar
Hüzünle çerçevelenmiş
Anılar içinde

Bir ses
Yankılanır uzaktan
"Keşke…"
Ama ses döner
Duvarlardan sekerek
Ve anlarım ki
Her eksik
Her pişmanlık
Birer iz bırakır
Hayatın boşluklarında
Keşke demek
Ìçimde yanan bir kor
Her nefeste
Biraz daha küllenir


Bir sessizlik içinde
Yankılanır keşkeler
Konuşulmamış
Bir dilde
Eski bir şarkı gibi
Belki de hiç
Söylenmemiş sözler
Her biri
Derin bir nefes
Yarım kalmış
Bir cümle
Bir hikaye

Zaman akar
Ama izleri kalır
Silinmez hiç bir hatıra
Hiç bir pişmanlık
Anların boşluğunda
Kaybolmuş bir ömür
Hüznün karanlık
Köşelerinde saklanır

Bir uçurum gibi durur
Hayatın içinde
Bakarsın ulaşamazsın
Öte yakasına
İşte o an anlarsın
Keşkelerden de ağır
Bir boşluk bırakmış
Geride zaman

Geçmişe bakarken
Keşkelerle yoğrulmuş
Görürüm yüzümü
O bulanık sularda
O hüzün
Kök salar
Kalbimin derinlerine
Bir taṣ gibi oturur
Her düşüncenin üstüne


Ve o boşlukla
Dokunulmaz
Anlatılmaz
Bir bilinmeze açılan
Kapılar gibi durur
Sanki her açılan
Kapının ardında
Daha karanlık bir oda
Daha derin bir yara
Bir sessiz çığlık
Bir içsel fırtına



---

sevay