Çok kötü bir zamandayız, dünya yorgun, ihtiyar
Cahiliyye zamanına dönüldüğü yerdeyiz.
Kalanlar mı bahtı kara, gidenler mi bahtiyâr?
İnsanlığın can vermeden gömüldüğü yerdeyiz....

Sapık bir kavmin yüzünden, ne kurbanlar verildi
Dünyaya sığmayan canlar, topraklara serildi
Kopsun artık bu zincirler, yeterince gerildi
Nerde kaldı şu kıyamet, denildiği yerdeyiz.

Ebu cahiller ordusu birlik olmuş, seferde
Hani, cihat için koşan İslâm ordusu nerde?
Kardeşlerim diri diri yanıyor ateşlerde
Yüce dağların fareye yenildiği yerdeyiz.

Kara bulutlar ardından, güneş çıkınca yine
"Allah-û Ekber" diyerek geçer yiğitler öne
Şehâdet arzusu ile, gider gibi düğüne
Tahta sala "burak" diye binildiği yerdeyiz.

Âmennâ, umudumuz var, güneş doğdu doğacak
Şafak söktüğünde rahmet, karanlığı boğacak
Zalimlerin üzerine gökten ateş yağacak
Kurtuluş için kuyuya inildiği yerdeyiz.

Yusuf kuyusundan çıkar, cihân’a sultan olur
Deniz yol verir Mûsa’ya, firavunlar boğulur
Böyle yüce bir sevdadan hangi âşık yorulur
Bir kez ölüp, binlerce kez dönüldüğü yerdeyiz...

Nuriye Akyol 10/29/2024