ellerinde keseleriyle
köşebaşlarını tutmuş tellaklar
aklamayı düşünürken ruhların yapışkan cüretini
zıplatmak değildi derdim
çarkları bozuk bu gerçeği
k/iri kalmış gövdesine
ne yapsam giydiremiyordum akları
elleri özgürlüğünü ilan etmiş katildi gece
soğuk nefesin buna şahitti sağır dilsiz


dilimle d’övdüğüm dinime
bulanmış cerahatı temizlerken
adamlar ucuz hayaller satıyordu
kimse ölmemişti üstelik
ucuz inanışlara pahallı bedenler ödemekten
hepi topu binlerce gerçekti gömülen


avucumda lisanı bozuk tabletler
şimdinin teknik arızasına
sümerce cümleler döşüyorum
yurdunu terkeden beyrutun ağzına
ruhumun ütopik diyarlarında
bedenime distopik acılar musallat olduğunda anladım
ki
paralel bir evren vardı
ruhum yaşıma paralel büyümezken


artık
ne yaparsan yap
çıkmayacak içimden bir aşk tanrısı
bu topraklarda
nic(h)e ölüm kıtlığı yaşanırken
ve kilitlenmişken tüm bahisler insanlığın kaybına
en iyi rolü iyilik kaptı


ve sen bu şiirin sularında gezerken
çoktan başına sarmış olacaksın belayı
neyse ki tanrılar görüyor seni
bir el vermeleri yetecek
bırakın bilim denen zırvalığı
şüphesiz
ç’ağın muhafızları
ellerinde silikon tabancalarıyla
bekliyor olacak
patlamış dudakların arasından sarkan kazayaklarını