BeğenAntolojimYorumlarPaylaşTweetle
Ufukları yırtan bakışlarına kaç söz söylenir.
Kaç türkü yakılır.
Tarifin ne mümkün senin,
Korkarım kaç kelimenin intiharı olur adın...

Ellerim titrer her yazışımda.
Sen ki;
Harf olup okundun.
Şekil olup çizildin.
Bayrak oldun, süzüldün yurdumun semalarında...

Sen öyle bir sensin ki;
Vatan oldun, basıldı üzerine.
Tohum oldun ekildin.
Çiçek oldun derildin.
Kitap oldun, okundun sayfa sayfa.

Kalem oldun, yazıldın.
Selam oldun, duruldu önünde...
Ant oldun, okundun.
Yemin oldun, tutuldun zihinlerde..

Marş olup söylendin yurdumun dört bir köşesinde.

Yol oldun yüründün sen..
Bağrında kızlar oğlanlar yetiştirdin.
Her biri bir cihan parçası, varlığının aynası.
Cumhuriyetin bekçisi, huzurumun sebebi çocuklar...

Nefes oldun çekildin içimize.
Can oldun, kan oldun.
Bugün cehaleti kovdun sen,
Şehir şehir kutlandın.

İzmir’in dağlarında her daim çiçeklerin açar senin.
Bugün bedenim Türkiye.
Ruhum sensin atam!

Özlem SABA