Zaman denilen katar durmaz bir istasyonda
Denk gelirse binersin umduğun o vagona
Gerçek, rüya karışık yaşarken mutasyonda
Bakmışsın, bir solukta getirmiş seni sona

Kalp kırma, gönül burma, sevgiye karşı durma!
Dünyadadır o sırat, ve lakin göreni yok.
Boş yere şu göğsünü gam, kederle doldurma,
Gününde yaşa günü, zamanın freni yok.

Herkes tek yaratılmış, tartışılmaz yasadır
Geldiği gibi gider yine kul tek başına
Ömür dediğin süre üç günden de kısadır
Bugün var, yarın yoksun, ersen de yüz yaşına

Nesillere iz bırak! han, hamam, saray değil
Nefsin tesellisidir, orun, kat, mevkii falan...
Erdem ve faziletle anılmak kolay değil
Hani mülk sahipleri? Hepsi koca bir yalan

Kaçan an’ın peşinden koşsan yetişemezsin
Geçmişe dönsen geri, yeller eser yerinde
Yüreğin nar’a düşer, yanarsın pişemezsin
Kabuk bağlar yaralar, izi kalır derinde

Alibaba diyor ki; arı muhtaçtır bal’a
Ve bilir ki her mevsim çiçekler açar, solar
Dar gün için biriktir, çok çalış, az çabala
Hırs ile doymayanın gözü toprakla dolar


DOST KATKISI................... Teşekkürlerimle...


Hayaller kuruyorduk ne yazık ki olmadı
Günden güne daha da her şey kötüye gider
İnsan yüzü muşamba edep haya kalmadı
Uyanık suç işler de cürmü gariban öder.................... Suat ZOBU



Mutasyon: biyolojik değişim
Orun, Kat, Mevkii: toplum nazarında elit (yüksek makam) yer
Hırs: bir şeye olan aşırı, sonu gelmez istek