Yine yol göründü meçhule doğru
Haramiden artan bize yetmiyor
Nüksetti göğsümde dinmeyen ağrı
Umut, merhem olsa göze yetmiyor

Aldanma tendeki hissizliğime
Yanarken, dumansız, issizliğime
Bakma sen, lal gibi sessizliğime
İçimden geçenler söze yetmiyor

Desem ki; Ya sabır! Geçecek bu da,
Elbette gün doğar, büyüktür Hûda.
Ekenek kurudu, tükendi su da...
Baharda biriken yaz’a yetmiyor

Kırıldı gönlümün itikat yayı
Adalet dağıtan! vermiyor payı
Hoşgörü kalmadı, bırak sevdayı...
Şu engin yüreğim haz’a yetmiyor

Korkarım düzelmez bozulan ayar
Ati’si olmayan yerinde sayar
Akılsız her başın ayağı kayar
Ata’nın mirası iz’e yetmiyor

Alibaba, gençlik umarsız sanma
Zamana dem vurup, sızlanıp, yanma
Döşteki meşale tutuşur amma...
Çakmağın alevi gaz’a yetmiyor


DOST KATKISI................. Teşekkürlerimle...

Solmuşsa tüm renkler gülümüzdeki
Feryat figan ise dilimizdeki
Tükettikçe kalan elimizdeki
Çok olanı boş ver az*a yetmiyor.............. Aydın KAHRAMAN



İs: ateşten çıkan siyah, bulaşıcı duman
Ekenek: ekime elverişli toprak ya da ekilen yer, tarla
Lal: dilsiz, ahraz
Ati: gelecek