Tüm nefes tükendi daha da dalma
Hatırdır; bir, iki, üç der geçerim!
Maziye dem vurup kapımı çalma
Üstüne bir tas su iç der geçerim!

İstemem elinden deryayı, gölü
Düşse de sehmime Sahra’nın çölü
Dört mevsim açılsa sevdanın gülü
Bahçıvan çağırır biç der geçerim!

Her yağan yağmurda çökse de hüzün
Anlamı kalmasa Eylül’ün güzün
Divane aklımdan çıkmasa yüzün...
Bir gece gördüğüm düş der geçerim!

Vururum göğsüme, hançeri biler.
Gurursuz; zalimden elaman diler
Alnımdan, yazılı ismini siler...
Zikretmem adını hiç der geçerim!

Dünya hep dönecek kesmeden hızı
Sensiz de gelecek baharı, yazı
Her saat nüksetse göğsümde sızı
Beynimde zonklayan diş der geçerim!

Bu aşkın katline ferman yazıldı
Sâlası okundu, mezar kazıldı
Kırıldı cam küre, tılsım bozuldu
Artık, geri dönmek güç der geçerim!

Alibaba, başa gelse de zeval
Ömrümün sonunda boş kalsa tuval
Cennete yol olsa hakkında sual...
Katibe; geç onu, geç der geçerim!



Sehim (sehmim): hisse, pay
Zeval: yok edilme, yok olma, ortadan kalkma, sona erme



DOST KATKISI................... Teşekkürlerimle...


Eden ettiğiyle dikilir kalır
Elbette arayan her şeyi bulur
Anılar birikir bir yığın olur
Vefasızdan kalan çeç der geçerim............... Suat ZOBU


Her günüm maziyi anar peyderpey
Aşkına sevdana hiç verilmez pay
Geceme hayalin yansıtsa da ay
Güneşe her sabah aç der geçerim............... Berlin