geldi güz baharı
toprağın canı çekilmiş
güneşin nazlı salınışın boyu kısalmış
kurumuş otların tozluğuna takılmış birkaç ölü yaprak
balkon çiçekleri sararmış
sıvası dökülmüş kalbimin
eski havam yok
eski havası yok
sallanan
koltuğun

şiire "mış" ekleriyle devam etmek
ürkütücü değil mi sizce de
hep bir bitişi ve sonlanışı vurguluyor sanki
ah! bu bitişler ve sonlar hepimizin korkulu rüyası
çocukluk biter gençlik biter güzellik biter
dahası aşklar biter
yaşam biter

kalıcı olan sizce ne

denizler yükselir çekilir
gece ay gündüz güneş doğar
mevsimler gelir geçer
günler uzar kısalır

falan filan

yalanlarla
örülü bir dünyanın kum tanesi kadar olamadık
porselen bir düşün ruh aynasında gönül yansımasında
hoş bir hayalden öte gidemedik

sıran sıramız gelince
zamanın köksüz bağırsaklarından düşeceksin
düşeceğiz bir gün kara deliklere

......

adıma kazılı bir künyem imzalı bir mührüm olsa
beni hatırlasanız nolur
unutsanız nolur

dağlar yollar yıllar kuşlar çiçekler yapraklar
sevdiklerim sevmediklerim düşmanlarım dostlarım
toprak bile adımı siler

noktam bile kalmaz sonunda
benim için oyun bitmiş perde kapanmıştır

-siz sağ ben selamet


geriye" hoş bir seda "bırakabilmeyi başaran tüm ruhlara
-selam olsun




...........






ayşe uçar
29092024
11:33